sobota, 18 sierpnia 2012

Klucz Do Błyskawicznej I Skutecznej Tresury Psa

Klucz Do Błyskawicznej I Skutecznej Tresury Psa

Autorem artykułu jest Tomek Tabek


Wiele osób nie zdaje sobie sprawy że wychowanie psa może się stać strasznie ciężkim i denerwującym zadaniem, gdy nie wiesz jak ją dobrze wykonać. Każdy normalny właściciel ma problemy z psem i występują one normalnie – to tak jak z dzieciakami. Sztuka polega na tym, żeby efektywnie nauczyć psa jakie zachowanie jest wymagane, a jakie jest nie porządane. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy że wychowanie psa może się stać strasznie ciężkim i denerwującym zadaniem, gdy nie wiesz jak ją dobrze wykonać. Każdy normalny właściciel ma problemy z psem i występują one normalnie – to tak jak z dzieciakami. Sztuka polega na tym, żeby efektywnie nauczyć psa jakie zachowanie jest wymagane, a jakie jest nie porządane.

Jeżeli szperałeś już w internecie szukając czegoś o szkoleniu psa, to na pewno zauważyłeś że niby wszyscy mówią że tresura to prosta rzecz i nawet pokazują Ci świetne sposoby i rady jak oduczyć psa sikać w domu, gryźć dywan i słuchać się Ciebie...

Ale jeżeli też choć raz próbowałeś użyć tych ich świetnych rad, to na pewno zauważyłeś że one NIE DZIAŁAJĄ. Powód jest jeden. Tak jak napisałem wyżej, z psem jest jak z dzieckiem i podobnie trzeba go wychowywać.

No, może nie tak dosłownie, ale chodzi o to, że żeby którakolwiek metoda nauki czy to zachowania czy komendy zadziałała, to musisz najpierw znać psychikę psa! Musisz być świadom jak myśli, jak postrzega świat i dlaczego zachowuje się tak jak się zachowuje.

Właśnie dlatego 99.99% właścicieli jest ciągle sfrustrowana i nie może nauczyć psa słuchania się i dobrego zachowania, bo biorą się za stosowanie metod zanim poznają podstawy i przyczyny dlaczego takie sposoby miałyby w ogóle działać (a same te metody w większej części pochodzą od nieznających się osób z forum albo amatorskich stron internetowych, którzy sami nie mają psów albo mają je niegrzeczne i tylko powielają rady które gdzieś wcześniej usłyszeli.

Dlatego zanim zaczniesz trenować swojego psa, to naucz się o jego psychice i zrozum jego świat - dopiero wtedy będziesz mógł efektywnie stosować metody treningowe.

Tomek Tabek
Twórca kursu tresury psa "Posłuszny Pies". Więcej na moim blogu - Tresura Psów
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Oddam psa w dobre ręce – mniejsze zło

Oddam psa w dobre ręce – mniejsze zło

Autorem artykułu jest Jacek Fistaszek


Posiadanie psa w domu wiąże się nie tylko z radością z towarzystwa, lecz również z ogromną odpowiedzialnością, liczeniem się z potrzebami pupila, godzeniem się z wieloma wyrzeczeniami. Ważne jest, by w porę właściciel, nie sprostający wymaganiom zwierzęcia, zdecydował się oddać psa w dobre ręce. Posiadanie pieska w domu wiąże się nie tylko z radością z towarzystwa, lecz również z ogromną odpowiedzialnością, liczeniem się z potrzebami pupila, godzeniem się z wieloma wyrzeczeniami. Codzienne wychodzenie na spacer, karmienie, opieka weterynaryjna, psoty mogą być powodem konfliktów, które czasami przeradzają się nawet w agresję, przemoc. Ważne jest, by w porę właściciel, nie sprostający wymaganiom zwierzęcia, zdecydował się oddać psa w dobre ręce. Powierzenie psów do adopcji z pewnością jest słuszniejszym wyborem od znęcania się, czy wyrzuceniem zwierzęcia za drzwi. W Internecie, prasie, telewizji zawsze można umieścić ogłoszenie: "Oddam psa", aby znaleźć czworonogowi lepszy dom. Mamy przy tym pewną kontrolę na jego losem. Jeżeli istnieje możliwość należy spróbować powierzyć pieski znajomym, rodzinie. Czasem potrzeba dłuższego czasu, by znaleźć chętną osobę, gotową przygarnąć naszego zwierzaka.

Psy do adopcji są przymusowo oddawane z przeróżnych przyczyn. Niekiedy wymaga tego zmiana zamieszkania, dłuższe bądź częstsze wyjazdy, alergie, sytuacje materialne czy rodzinne. Oczywistym jest fakt, iż osoby bardziej przywiązane i mocniej kochające swojego czworonoga dotkliwiej odczują konieczność oddania psa. Na szczęście mogą liczyć na pomoc coraz liczniejszych portali internetowych. Psy do adopcji mają na tych stronach zamieszczone swoje zdjęcia, dane o wieku i rasie, opis usposobienia oraz kontakt z właścicielem.

Coraz częściej słyszy się w mediach o potrzebie zapobiegania szerzącej się prokreacji zwierząt. Właścicielom zwraca się uwagę na wzrost liczby niechcianych, bezpańskich psów. Psy do adopcji powinny mieć równe szanse do miłości ze szczeniaczkami z planowanymi narodzinami. Kiedy zdecydujemy się stworzyć bezpieczny, pełen radości dom dla czworonoga, może warto najpierw udać się do schroniska lub wyszukać ogłoszeń typu: "Oddam psa". Satysfakcja poprawy bytu pupilowi, oczekującemu właściciela, dodatkowo umocni więź z nowym członkiem rodziny. ---

Artykuły na każdy temat

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Ubranka dla psów

Ubranka dla psów

Autorem artykułu jest Witold Czechowicz


Moda na psy staje się ostatnio bardzo mocnym trendem. Jest on tak zauważalny, że niektóre potężne firmy projektują niebanalne ubranka dla psów. Przykładem może być Paris Hilton która wypuściła najnowszą kolekcje ubranek stylizowanych na ubrania sławnych gwiazd. W obecnych czasach pies jest często traktowany jak członek rodziny. Oczywiście nie ma w tym fakcie niczego złego, czy zdrożnego. Pies potrafi być w końcu prawdziwym przyjacielem, a jego wierność jest wręcz przysłowiowa. Uczucie jakim właściciel obdarza swojego psa, jest okazywana w bardzo różne sposoby, jednym z nich jest niewątpliwie rozpieszczanie swoich czworonożnych pociech. Obecnie coraz częściej możemy zaobserwować także trend polegający na kupowaniu swoim czworonożnym pupilom całej garderoby, przypominającej tą ludzką. Jeżeli w przypadku psów z krótką sierścią ma to jakiś sens w mroźne zimy, to w przypadku innych ras, nie ma to właściwie żadnego praktycznego wytłumaczenia. Decydują tu wrażenia estetyczne. Ubranka dla psów stają się coraz bardziej popularne, za czym idzie coraz większa liczba miejsc, gdzie można zakupić tego typu towary. Ubranka dla psów są dostępne na przykład w specjalistycznych sklepach zoologicznych, czy w sklepach internetowych zajmujących się sprzedażą właśnie tego typu towarów. Ubranka dla psów są szybko rozwijającym się rynkiem, w związku z czym możemy na nim znaleźć coraz więcej różnego rodzaju fasonów i rodzajów ubrań dla zwierząt. Najczęściej oczywiście, właściciele ubierają psy należące do tych mniejszych ras. Najbardziej popularne są chyba ubranka dla yorków. Psy te są obecnie bardzo popularne, w związku z czym wielu ich właścicieli pragnie kupić jak najładniejsze i najbardziej wymyślne ubranka dla Yorków. Warto zwrócić uwagę na fakt, że ubranka dla Yorków są popularne ze względu na dużą ilość gwiazd telewizyjnych posiadających swojego modnie ubranego yorka. Taki piesek jest dla nich znakomitym uzupełnieniem całego wizerunku. Jest to także jeden z głównych powodów wielkiej mody na ubranka dla zwierząt.

Jednak nie tylko Paris Hilton projektuje ubranka dla psów, projektanci z całego świata prezentują autorskie kolekcje dla psów. Do znanych firm można zaliczyć Gucci, Chanel, Burberry czy Louis Vitton.
Psie ubranka cieszą się ogromnym powodzeniem nie tylko w USA ale również w Polsce, co ciekawe, nie są to byle jak uszyte produkty z najgorszych materiałów lecz wręcz dzieła sztuki tworzone przez stylistów oraz doskonałe krawcowe.
Jedną z największych firm produkujących ubranka dla psów w Polsce jest firma York Design. Jej produkty zna prawie każdy kto ma czworonożnego przyjaciela. Oprócz prezentowanych powyżej ubranek dla psów w swojej ofercie mają legowiska, smycze, obroże oraz biżuterię dla psów.
Zdziwicie się pewnie Państwo, że ktoś produkuję biżuterię dla psów, ale te niebanalne cacuszka mają ogromny popyt wśród Polskich klientów.
---

Niebanalne Ubranka dla psów - szeroka gama kolorów i wzorów

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Psy Japońskie

Psy Japońskie

Autorem artykułu jest RobertK RobertK


artykularnia_import

Psy japońskie (Nihon ken) to 6 ras oficjalnie uznanych w Japonii za rasy ojczyste, tzn, takie które za swoich podstawowych przodków posiadają psy pochodzące z wysp japońskich. Są to: Akita Inu, Hokkaido Inu, Kai Inu, Kishu Inu, Shiba Inu oraz Shikoku Inu.




Za wyjątkiem Shiba Inu, wszystkie obecnie noszą nazwy pochodzące od nazw prowincji japońskich w których zostały wyhodowane.

Przyrostek Inu oznacza w języku japońskim po prostu pies, w języku tym występuje także drugie określenie psa - Ken. Ken używany jest w momencie gdy mówimy o jakimś konkretnym psie, a termu Inu używamy zazwyczaj do określania bliżej nie sprecyzowanego psa. W języku potocznym o wiele częściej używany jest termin Ken.


Oprócz wymienionych powyżej ras, na świecie wyróżnia się obecnie jeszcze pięć ras psów, które zostały ukształtowane w Japonii, jednak na bazie psów sprowadzonych do tego kraju. Są to Japoński Chin, Szpic Japoński, Japoński Terrier, Tosa Inu (Japoński Pies Bojowy) i Akita Amerykańska.


Wszystkie rodzime Psy Japońskie mają charakterystyczny, podobny wygląd (pies w typie szpica z zakręconym ogonem), ale są oceniane według własnych, wyróżniających je cech morfologicznych (budowa fizyczna) i charakteru. Od roku 1931 były stopniowo uznawane za japońskie pomniki przyrody (tennen kinenbutsu).


Rodzime rasy Japońskie dzieli się na 3 kategorie:


Rasy małe:


(Shiba Inu)


- Wysokość: pies 39,5 cm; przedział 38-41 cm; suka 36,5 cm; przedział 35-38 cm;


- Waga: pies 8-11 kg; suka 7-9 kg;


Rasy średnie:


(Kishu Inu, Shikoku Inu, Hokkaido Inu, Kai Inu)

- Wysokość: pies 52 cm; przedział 40-55 cm; suka 49 cm; przedział 46-52 cm;

- Waga: pies 17-23 kg; suka 15-18 kg;


Rasy duże:


(Akita)

- Wysokość: pies 67 cm;przedział 64-70 cm; suka 61 cm; przedział 58-64 cm;

- Waga: pies 35-45 kg; suka 35-45 kg;




Podobnie jak i w wielu innych dziedzinach życia w których dążą do perfekcji, Japończycy postanowili stworzyć psa idealnego. I należy przyznać, że im się to udało. Shiba Inu – jest obecnie najpopularniejszym psem japońskim w Japonii, rocznie rodzi się około 100,000 szczeniąt, najlepsze egzemplarze psów są w Japonii otaczane czcią równą czci koni arabskich w Arabii Saudyjskiej. Shiba Inu są psami idealnymi do życia w gigantycznych miastach japońskich. Są ekstremalnie czyste, bardzo przywiązane do swojej ludzkiej rodziny, a jednocześnie na tyle niezależne i samodzielne, by nie tęsknić gdy właściciele przebywają w pracy.


„Mały samuraj” – tak często mawia się o shiba inu, nawiązując tym samym to ich większych „kuzynów” – Akita Inu. „To pies który nie zdaje sobie sprawy ze swoich niewielkich rozmiarów”, mawiają często ich właściciele. To prawda. Mimo drastycznej różnicy w wielkości, charakter shiba inu bardzo przypomina charakter akit. To psy twarde, nieufne wobec obcych ludzi, mogą być agresywne wobec nieznajomych zwierząt. Z reguły shiba inu rzadko okazuje lęk przed większymi psami, zapomina o swoich rozmiarach i dzielnie staje do konfrontacji. Niewiele osób odważy się wejść na teren pilnowany przez groźnie szczekającego shibę.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Pies, czyli najlepszy przyjaciel człowieka

Pies, czyli najlepszy przyjaciel człowieka

Autorem artykułu jest Emilka Kowalska


Poszczególne rasy współczesnego psa są stworzone w wyniku doboru sztucznego. Pies jest podgatunkiem wilka szarego. Człowiek udomowił to zwierzę i przysposobił, tak aby pomagało mu przy polowaniach, w pracach polowych, hodowli owiec, bydła itp. Według źródeł najstarsze ośrodki udomowie... Współczesny pies, jego forma, poszczególne rasy są stworzone w wyniku doboru sztucznego. Pies jest podgatunkiem wilka szarego. Człowiek udomowił to zwierzę i przysposobił, tak aby pomagało mu przy polowaniach, w pracach polowych, hodowli owiec, bydła itp.

Według źródeł najstarsze ośrodki udomowienia psa to obszary Europy. To tutaj znaleziono kopalne kości zwierzęcia. Odkrycia archeologiczne potwierdziły również występowanie tych zwierząt w osadach ludzkich już 10 000 lat temu na terenach dzisiejszej Turcji, Japonii a także na terenie Stanów Zjednoczonych.

Obecnie występuje kilkadziesiąt ras psa domowego. Powstały one w wyniku sztucznej selekcji. Wyodrębniano i krzyżowano gatunki o określonych cechach, w wyniku tego wieloletniego procesu powstały rasy znane nam obecnie.

Podstawą zdrowia każdego psa jest optymalnie przygotowana dieta. Obecnie na rynku można zakupić wiele gotowych karm dla psów, o odpowiednio dobranych składnikach. Ważne jest bowiem, aby dieta psa zbilansowana była prawidłowo. Wartości odżywcze pokarmu powinny być uzależnione od rozmiarów psa i jego trybu życia. Inne potrzeby ma jamnik, a inne aktywnie żyjący pies Gończy Hiszpański. ---

Karmy dla psów. www.telekarma.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

5 popularnych ras psów

5 popularnych ras psów

Autorem artykułu jest darooo


Chciałbym państwu przybliżyć 5 ostatnio popularnych ras psów w naszym kraju razem z ich zaletami i wadami. Jamnik

Istnieją trzy odmiany jamnika: krótkowłosy, długowłosy i szorstkowłosy. Wszystkie odmiany słyną ze swojego charakteru. Uważa się, że jamniki to najbardziej złośliwe psy. Bardzo mocno przywiązane do właściciela, są znane przypadki kiedy psy te oddawały za niego życie. Jednak, żeby zasłużyć na takie poświęcenia trzeba bardzo uważać, żeby nie zrazić do siebie psa. Już podniesienie głosu lub lekka reprymenda potrafią obudzić w nich ogromną agresję. Potrafią rzucić się na właściciela a także na innych ludzi i zwierzęta. Ponowne wkupienie się w łaski tych wrażliwych zwierząt może okazać się niemożliwe. Psy te są bardzo pamiętliwe i potrafią zemścić się za każdą zniewagę nawet po wielu miesiącach czy latach. Często spotykane jako psy do towarzystwa, jednak nie powinny mieć kontaktu z dziećmi. Są bardzo nerwowe i mogą zaatakować bez powodu. Tresura jest bardzo trudna i uciążliwa. Zaleca się korzystanie z fachowych porad.

Bernardyn

Początków tej rasy należy szukać w imperium rzymskim, w czasach kiedy rzymianie sprowadzili w alpy molosy. Psy te w skutek krzyżowania się z miejscowymi odmianami i z powodu ostrzejszych warunków klimatycznych przekształciły się w psy od których pochodzą min. bernardyny i szwajcarskie psy pasterskie. Nazwa ich bierze swe korzenie od klasztoru usytuowanego na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda. Mnisi wyhodowali bernardyny około XVII wieku z myślą o ratowaniu i prowadzeniu ludzi w górach. Do dzisiaj służą ludziom jako psi ratownicy w górach. Są to potężne, masywne i silne psy. Osiągają około metra wysokości i około 130 kilogramów wagi. Bernardyny są znane ze swojego spokoju i lojalności. Są bardzo przyjacielskie i opiekuńcze. Nadają się do zabawy z dziećmi. Wyróżnia je wysoka inteligencja, są posłuszne swojemu panu.

Beagle

Beagle to dosyć stara rasa angielskich psów gończych. Powstała w XIV poprzez skrzyżowanie harrierów i francuskich psów gończych z terrierami. Przez wieki używana do polowań na lisy i zające. Polowanie polegało na szczuciu zwierzęcia całą sforą psów. Beagle to najmniejsze psy gończe na świecie, mają niską i krępą budowę ciała. Osiągają maksymalnie 40 centymetrów wysokości i około 14 kilogramów wagi. Wesołe i żywe usposobienie, uwielbiają długie spacery. Jeżeli nie zostaną im zapewnione przez właścicieli mają tendencję do uciekania. Grozi im otyłość jeśli nie dostaną odpowiedniej dawki ruchu. Uwielbiają zabawę z dziećmi więc są idealnym towarzyszem każdej rodziny. Podatne na infekcje uszu z powodu długich i oklapłych uszu, należy zwrócić szczególną uwagę na pielęgnację tych części ciała. Psy te żyją około osiemnastu lat.

Amerykański cocker spaniel

Amerykański cocker spaniel, pies aportujący, świetnie spisujący się na polowaniach. Powstał przez zmniejszenie rozmiarów ciała angielskich cocker spanieli. Początków tej rasy należy szukać w końcu XIX wieku, po sprowadzeniu spanieli angielskich na kontynent amerykański. Dążono do ich zmniejszenia, ponieważ w ameryce polowano na mniejsze ptactwo niż na starym kontynencie. Obecnie osiągają wysokość około 38 centymetrów i wagę około 13 kilogramów. Psy te są bardzo ruchliwe, przyjacielskie i łagodne. Świetnie nadają się do roli psów rodzinnych, do towarzystwa. Psy te ze względu na swoje usposobienie nadają się na pupili nawet najmłodszych dzieci. Długa sierść wymaga częstego szczotkowania a wrodzona aktywność domaga się sporej dawki ruchu. Każda osoba której brakuje motywacji do częstych ćwiczeń powinna sobie sprawić tego pieska.

Alaskan malamute

Alaskany należą pierwotnych ras. Hodowane jako pies pociągowy przez tubylcze ludy ameryki północnej. Jedna z najstarszych ras psów. Zwiększyła swoje rozmiary po okresie tzw. gorączki złota w Ameryce. Przedstawiciele tej rasy byli krzyżowani z psami przybyszów z Europy i innych części świata, by zwiększyć ich siłę i wytrzymałość. Pomimo zwiększenia rozmiarów ciała, zmianie nie uległ ich wygląd, umaszczenie ani cechy charakteru. Obecnie osiągają ok. 65 centymetrów w kłębie i ważą maksymalnie 45 kilogramów. Obecnie nadal wykorzystywane są jako psy zaprzęgowe, przeważnie w sportach takich jak: wyścigi zaprzęgów, uciągi, skijoring lub skijöring (pies ciągnący człowieka na nartach), canicross (bieg z psem) i bikejoring (pies ciągnący człowieka na rowerze). Coraz częściej spotyka się je jako psy rodzinne lub reprezentatywne. Wymagają sporej codziennej dawki ruchu.

Proszę o nie podmienianie moich linków partnerskich ---

Odwiedź strony autora artykułu: Szybka nauka i Motywacja

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Nadwaga u psa - jak z nią walczyć?

Nadwaga u psa - jak z nią walczyć?

Autorem artykułu jest MW


Europejscy weterynarze alarmują, iż jesteśmy o krok od epidemii otyłości wśród psów. Sytuacja, choć wydaje się niecodzienna, stała się poważna.

Już niemalże jedna trzecia psów mieszkających w miastach ma wyraźnie widoczną nadwagę, bardzo często zbliżającą się do 40% masy ciała. Taka nadwaga jest niezwykle niebezpieczna dla zdrowia naszego czworonożnego domownika. Może powodować zapalenie stawów, cukrzycę, chorobę serca, chorobę nowotworową oraz problemy z poruszaniem się. Zdaniem 66% europejskich weterynarzy problem psiej nadwagi jest obecnie najczęściej spotykanym i należy jak najszybciej się nim zając. Wydawałoby się, iż psią nadwagę najłatwiej ocenić można przyglądając się budowie ciała naszego pupilka, lecz nie jest to do końca takie łatwe. Niezwykle trudno jest bowiem dostrzec lekką nadwagę, kiedy dodatkowo fałdy tłuszczu przykryte są sporą ilością sierści, a niestety od tego właśnie się zaczyna. Dlatego też dostrzeżenie pierwszych objawów nadwagi, które są w wielu przypadkach lekceważone, może zapobiec postępowi choroby.  Psy z nadwagą żyją średnio o dwa i pół roku krócej niż te zachowujące właściwą dla rasy i wieku wagę, co przekładając na lata ludzkie daje aż 15 lat.  Do głównych przyczyn nadwagi u psów należy przekarmienie i zbyt mała ilość ruchu. Nadmiar niewykorzystanej energii dostarczanej wraz ze zbyt dużą ilością pokarmu jest magazynowany przez organizm właśnie w postaci tkanki tłuszczowej. Terapia odchudzająca naszego czworonoga nie może przebiegać zbyt gwałtownie, a powrót do prawidłowej masy ciała trwa zwykle od kilku do kilkunastu miesięcy. Odpowiednia karma dla psa i rozsądnie ułożony program ruchu jest podstawą rozpoczęcia kuracji odchudzającej naszego pupila. Warto zasięgnąć również rady weterynarza by ten mógł profesjonalnie ułożyć plan kuracji, by nie postępowała zbyt gwałtownie.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jaka karma dla psa?

Jaka karma dla psa?

Autorem artykułu jest justynaweb


Jeżeli szukasz najlepszej karmy dla swojego psa, to powinieneś przygotowywać jedzenie we własnym zakresie w domu przy użyciu najświeższych składników i sprawdzonych receptur.

Jeżeli szukasz najlepszej karmy dla swojego psa, to powinieneś przygotowywać jedzenie we własnym zakresie w domu przy użyciu najświeższych składników i sprawdzonych receptur. Następne w kolejności będą: zbilansowane i odwodnione diety mrożone jak i wysokiej jakości puszki i saszetki określane jako mokre jedzenie. W porównaniu do suchych karm zawierają one w swoim składzie (nawet te z najniższej półki jakościowej) więcej białka zwierzęcego i znacznie mniej zbóż.
Sucha karma dla psa jest najmniej naturalna. Jej popularność wśród właścicieli czworonogów wynika z jej trwałości, co w konsekwencji oznacza dla właściciela czworonoga wygodę przy zakupie, przechowywaniu i karmieniu. Jest dietą mniej kosztowną w porównaniu do innych oferowanych diet o zbliżonym składzie jak i dobrze tolerowaną przez większość psów.
Na rynku nie ma diety, którą można byłoby określić jako najlepsza dla każdego człowieka albo diety idealnej dla konkretnej rasy i dlatego też niezrozumiałe jest dla nas przekonanie ludzi o istnieniu takiej diety dla każdego.
Aby określić czy dana dieta jest optymalna dla Twojego pupilka należy wypróbować wiele jej rodzajów. Jeżeli po zastosowaniu danej diety ustępują dotychczasowe problemy zdrowotne takie jak: łzawiące oczy, zainfekowane albo brzydko pachnące uszy, podrażniona swędząca skóra, brzydki zapach psa nasilający się po około 2 tygodniach od rozpoczęcia stosowania diety, biegunki lub inne dolegliwości żołądkowe pojawiające się po stopniowym dostosowaniu do karmy, to jest ona właśnie dla Twojego pieska.

--- Artykuł pochodzi z serwisu
://artelis.pl/artykuly/18641/jaka-karma-dla-psa">www.Artelis.pl

Pies na granicy

Pies na granicy

Autorem artykułu jest Ulryk Wilk


Karma dla psów, spacery, tresura, zabawa i ćwiczenia – z tymi zagadnieniami mierzą się celnicy. Nie wszyscy - ci, którzy mają szczęście pracować z psami.

Pracuje sześć-siedem lat. Po tym czasie przechodzi na emeryturę. Pracodawca zapewnia mu opiekuna, dach nad głową i jedzenie. Opiekun to urzędnik celny, dach nad głową – specjalny wybieg, a jedzenie – odpowiednia karma dla psów. Sam pracownik natomiast jest psem tropiącym przemyt na granicy. 

Przedwojenne początki

Wszystko zaczyna się w pierwszym miesiącu działania Straży Granicznej, a więc w kwietniu 1928 roku. Ośmiu funkcjonariuszy zostaje wówczas skierowanych na kurs tresury psów do Poznania. Pierwsze psy pojawiły się więc na naszej granicy ponad osiemdziesiąt lat temu. Razem z nimi zagadnienia związane z ich utrzymaniem – pod uwagę musi być brane miejsce do mieszkania, opieka, karma dla psów czy potrzeby fizjologiczne.

Spośród wielu ras, najlepszym psem do służby jest owczarek niemiecki. Ta kwestia pozostaje niezmienna od lat. To rasa najbardziej uniwersalna. Owczarki są wytrzymałe, szybkie i silne. Oprócz tego mają świetny węch i słuch, są cięte i nie ufają obcym. Ich przywiązanie do przewodnika sprawia, że niełatwo je zmylić i zbić z tropu. Obok owczarków pojawiają się także inne rasy, na przykład sympatyczne na pierwszy rzut oka labradory.

Praca jako przywilej

Praca z psem traktowana jest przez wielu celników jako wyróżnienie. Zamiast samodzielnie wchodzić pod brudne samochody czy przeszukiwać pociągi w poszukiwaniu papierosów, mogą liczyć na pracę zwierzęcia. Jednak służba stawia im także wymagania. Opiekun musi więc codziennie psa pielęgnować i utrzymywać w czystości jego kojec (np. zagrodę w ogródku, o powierzchni kilkunastu metrów). Ekwipunek psa powinien zawsze być w dobrym stanie. Także karma dla psów musi być odpowiednia. Oprócz tego przewodnik ma obowiązek doskonalić umiejętności zarówno swoje, jak i swojego podopiecznego. W sumie – sporo pracy.

Zanim opiekun otrzyma zwierzę, musi przejść przez sito selekcji sprawdzające jego predyspozycje. Osoba taka powinna cieszyć się dobrym zdrowiem, lubić zwierzęta i pracę z nimi oraz mieć cierpliwość pozwalającą na tego rodzaju pracę. Czasem pod uwagę bierze się też możliwości trzymania psa przy domu.

Jaki pies, jaka praca

Podobnie jest zresztą z samymi psami. Nie każdy nadaje się bowiem do służby. Psy muszą spełniać określone wymogi psychiczne i fizyczne. Komisja przy sprawdzaniu i kwalifikowaniu psów do celów służbowych ocenia wiek, budowę i stan zdrowia psa. Przeprowadza także testy pozwalające określić psychiczne i fizyczne predyspozycje psa do służby. Za najwłaściwszy wiek do szkolenia przyjmuje się 12-18 miesięcy.

Czym, oprócz pochłaniania kolejnych dostaw karmy dla psów, zajmują się pracujące na granicy zwierzęta? Po pierwsze – tropią tych, którzy nielegalnie przekraczają granicę. Po drugie – bezpośrednio ścigają przestępców. Po trzecie – eskortują, pilnują, wąchają. Po czwarte wreszcie – poszukują przemycanych towarów, nie tylko papierosów czy alkoholu, ale także narkotyków.

--- Artykuł pochodzi z serwisu
www.Artelis.pl

Wyprowadzanie psów - dogwalker

Wyprowadzanie psów - dogwalker

Autorem artykułu jest Monika Gajda


Większość właścicieli psów wie, że istnieją hotele dla psów gdzie można zostawić pupila na czas wyjazdu służbowego czy urlopu. Co jednak zrobić gdy pies musi zostać sam na najwyżej kilkanaście godzin i nie mamy nikogo z rodziny czy znajomych kto mógłby go w tym czasie zabrać na spacer? 

Na zachodzie od dawna już popularnością wśród włascicieli psów cieszy się usługa jaką jest – wyprowadzanie psów oferowana przez profesjonalnych „wyprowadzaczy” (dogwalker). Teraz również w Polsce mamy możliwość znalezienia osoby, która w razie potrzeby zapewni naszemu czworonogowi bezpieczny, aktywny spacer. 

W internecie istnieje wiele portali będących bazą ogłoszeń opiekunów zwierząt (petsitterów). Wybierając opiekuna dla swojego psa nie kieruj się niską ceną usług. Zwłaszcza w przypadku wyprowadzania psa na spacery,kiedy to musisz powierzyć obcej osobie klucze od własnego mieszkania lepiej dobrze przemyśleć wybór odpowiedniego i godnego zaufania opiekuna. Na co zwrócić uwagę? Przede wszystkim na wiedzę, doświadczenie i możliwość zapoznania się z referencjami innych klientów! Opieka nad własnym i cudzym psem to dwie odmienne sytuacje dlatego samo zapewnienie, że ktoś ma do czynienia ze zwierzetami od lat bo w jego domu psy są „od zawsze” nie powinno nam wystarczyć.  Zanim udostępnimy opiekunowi klucze do mieszkania zapoznajmy się z jego dokumentami i spiszmy umowę, w której zamieszczamy dane personalne opiekuna, zakres jego obowiązków i odpowiedzialności.

Właściciele psów często reagują zdziwieniem na informacje o „wyprowadzaczach”/dogwalkerach bo przecież spacer z psem to sama przyjemność, po co więc komuś jeszcze za to płacić. Zazwyczaj to prawda ale... Każdy szczęśliwy posiadacz psa jeśli tylko wytęży pamięć przypomni sobie taką sytuację, w której chętnie skorzystałby z pomocy kogoś kto mógłby zabrać psa na spacer. Okoliczności mogą być różne, nagły wyjazd służbowy, przedłużający się czas spędzony w pracy, impreza rodzinna lub choroba. Czasami może to być po prostu paskudna pogoda, mróz lub deszcz, gdy nie chce się wychodzić z domu lub weekend kiedy chcielibyśmy po prostu dłużej pospać... W takich przypadkach warto jest mieć do kogo zadzwonić i poprosić o pomoc.

---

Monika Gajda - opieka dla psów i kotów, szkolenie psów, doradztwo w problemach behawioralnych psów - Kraków.
http://petsitter-krakow.pl/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

piątek, 17 sierpnia 2012

Polski owczarek nizinny jedną z polskich ras psów

">

Polski owczarek nizinny jedną z polskich ras psów

Autorem artykułu jest Jacek Fistaszek


Polskie rasy psów są wliczane do grupy odmian psów, których losy były ściśle związane z dziejami mieszkańców obszaru naszego kraju. Według Międzynarodowej Federacji Kynologicznej należą do niej: owczarek podhalański, ogar, chart i gończy polski oraz polski owczarek nizinny.

Polskie rasy psów są wliczane do grupy odmian psów, których losy były ściśle związane z dziejami mieszkańców obszaru naszego kraju. Według Międzynarodowej Federacji Kynologicznej należą do niej: owczarek podhalański, ogar, chart i gończy polski oraz polski owczarek nizinny. Choć ich przedstawiciele różnią się wyglądem i usposobieniem, wszystkie są świetnie przystosowane do warunków atmosferycznych panujących w rodzimych szerokościach geograficznych. Mimo swojego pochodzenia, nie cieszą się u nas zbyt dużą popularnością.

Polski owczarek nizinny (PON) należący do psów pasterskich i zaganiających ma dość przeciętny eksterier. Jego powierzchowność raczej nie chwyta za serce, nie wywołując większego podziwu jak chociażby pozostałe polskie rasy psów. Będąc psem średniej wielkości, o krępej muskularnej budowie oraz długim, gęstym owłosieniu, bywa dość uciążliwy w pielęgnacji. Jego sierść wymaga codziennej dawki odpowiednich zabiegów kosmetycznych. Jednak zadbany polski owczarek nizinny wzbudza większe zainteresowanie.

Pochodzenie rasy należy szukać w regionie Azji Środkowej, na obszarach Tybetu. Pierwsze zmianki o jej pradawnych przedstawicielach na ziemiach naszego kraju sięgają XVII wieku. Polski owczarek nizinny wymaga subtelnej dawki ruchu, a jego hodowla obciążona jest niewygórowanym kosztem utrzymania. Tak jak wszystkie polskie rasy psów sprawdza się w roli stróża dobytku. Szybko się uczy, na dodatek może przebywać w towarzystwie najmłodszych domowników, z którymi chętnie się bawi. Jest opanowany, bystry, niezwykle czujny.

Wielu hodowców odradza jednak niedoświadczonym właścicielom wybór przedstawicieli tej odmiany. Polski owczarek nizinny wymaga gruntownego szkolenia, gdyż bez rzetelnej tresury może okazać się hałaśliwy, uparty i nieposłuszny. Również ceny szczeniaków mogą odstraszać nawet ich najżarliwszych miłośników, ponieważ tak jak pozostałe polskie rasy psów osiągają nieraz spektakularnie wysokie wartości rynkowe.

Z pewnością planując zakup psa warto zapoznać się z informacjami o rodzimych odmianach. Oczywiście nie ma co dyskutować o indywidualnych gustach, ale chociażby z czystej ciekawości dobrze jest przejrzeć polskie rasy psów na zdjęciach oraz poczytać o ich zaletach i słabszych stronach.

 

---

Artykuły na każdy temat

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Pies – wierny przyjaciel

">

Pies – wierny przyjaciel.

Autorem artykułu jest Stanisław Mojzyk


  Ze wszystkich zwierząt domowych tylko pies stał się prawdziwym partnerem człowieka. Wynika to z jego pochodzenia.
Psy są zwierzętami które chętnie się bawią i dotyczy to przede wszystkim starszych osobników, które muszą mieć jakieś zajęcie. Zajęcie to jest zawsze dla psa pewnego rodzaju zabawą.

  

   Ze wszystkich zwierząt domowych tylko pies stał się prawdziwym partnerem człowieka. Wynika to z jego pochodzenia: pochodzi od wilków, które żyją w stadach. Jest to wspólnota, w której panują surowe reguły. Znajdującym się na wyższym szczeblu hierarchii członkom stada, a szczególnie przywódcy, wilk musi okazywać posłuszeństwo; za jego brak zostaje natychmiast ukarany. Także młody pies ma we krwi życie stadne. Kiedy trafia do domu, szuka towarzystwa „stada”, czyli członków rodziny- i staje się posłuszny temu, którego uzna za przywódcę. Odziedziczone po wilczych przodkach posłuszeństwo wobec silniejszego czyni z niego najbardziej godne zaufania zwierzę domowe.Pies chce wiedzieć, do kogo należy, kto jest jego panem i chce czuć się bezpiecznie. Potrzebuje domu: miejsca do spania, jedzenia i picia, czystości i dużo miłości. W naturze psa  leży też posłuszeństwo i wykonywanie wyuczonych zadań.
   Psy są zwierzętami które chętnie się bawią i dotyczy to przede wszystkim starszych osobników, które muszą mieć jakieś zajęcie. Zajęcie to jest zawsze dla psa pewnego rodzaju zabawą. Jeśli tylko zauważy, że wszystko puszcza mu się płazem, sam mianuje się przywódcą stada i będzie narzucał swoją wolę. Pies potrzebuje przede wszystkim ruchu. Lubi biegać za piłką, przynosić rzucony patyk (aportować) lub po prostu hasać. W zależności od wielkości i rasy powinien mieć 1-3 godzin ruchu w ciągu dnia. Musimy jednak uważać, kiedy spuszczamy go ze smyczy, ponieważ nasze psy maja wrodzony instynkt myśliwski. Może się więc zdarzyć że pogoni za kotem, królikiem czy kurami. Wtedy trzeba natychmiast przywołać go z powrotem.   

    Dwie trzecie dnia pies przesypia. Jeżeli nie postaramy się zapewnić mu jakiegoś zajęcia, stanie się leniwy, ociężały i gnuśny. Częściej wtedy gryzie, szczeka, a także wyje. Albo, co gorsza, staje się smutny.   Stosunkowo łatwo nauczyć psa czystości. Szczeniaka po każdym posiłku trzeba wynieść na dwór, najlepiej zawsze w to samo miejsce i czekać, aż się załatwi, a następnie serdecznie go za to pochwalić. Jeśli szczeniakowi zdarzy się zrobić w domu kałużę, należy okazać mu swoje niezadowolenie za pomocą dobitnych, karcących słów- ale tylko wtedy, gdy przyłapiemy go „ na gorącym uczynku”, zaledwie kilka minut po fakcie pies nie wiedziałby, dlaczego nagle dostaje burę.  Po pewnym okresie wspólnego życia dobrze wychowany pies rozumie wiele słów: między innymi swoje imię i najważniejsze polecenia. Pojął ich znaczenie, ponieważ często słyszał je w związku z określoną sytuacją. Naturalnie nie zawsze rozumie, co się do niego mówi, ale odróżnia, jak się mówi: głośno czy cicho, przyjaźnie czy gniewnie, z pochwałą czy naganą. Jeżeli zrobił coś dobrze, powinno się go wyraźnie pochwalić, bardzo się z tego ucieszy!

---

 http://mojst-mojpupil.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Psy w serwisach społecznościowych

Psy w serwisach społecznościowych

Autorem artykułu jest Jacek Fistaszek


Serwisy społecznościowe są coraz bardziej popularne. Choć niewątpliwie boom maja już za sobą, to jednak ciągle powstają nowe społeczności i te społeczności wchodzą na całkiem nowe obszary. Psy i pupile

Jednym z takich nowych obszarów są psy i koty - tematyka związana z naszymi ulubieńcami. Użytkownicy teraz nie tylko mogą dowiedzieć się informacji na temat ras psów, oglądać psy rasowe na zdjęciach, czy czytać porady na temat czworonogów. Powstaje ostatnio coraz więcej serwisów na których użytkownicy mogą dodać profile swoich psów, mogą zamieszczać tam zdjęcia psów, dodawać opisy, ale także oceniać i komentować inne psy.

Wyobraźmy sobie jak to wyglądało kilka lat temu. Mogliśmy co najwyżej kupić gazetę o psach i czytać zamieszczone tam artykuły. Jedyną interakcją były ewentualne zdjęcia psów wysyłane do redakcji pocztą i zamieszczane na prośbę czytelników.

Psie społeczności

Społeczności miłośników psów są coraz bardziej popularne. Najciekawsze serwisy społecznościowe z psami w roli głównej mają po kilka - kilkanaście tysięcy zarejestrowanych użytkowników, a pozostałych użytkowników pewnie kilka razy więcej. Powstają dzięki temu takie mini nasze klasy psich miłośników, użytkowników, którzy dzielą się zdjęciami psów, komentarzami, głosują na swoje profile.

Co dalej?

Serwisy społecznościowe mimo tego co przepowiadali niektórzy nie zaginęły. Nadal są popularne, coraz popularniesze. Psy, koty i inne zwierzaki wydają się mieć ważną rolę w tych społecznościach. Zapewne niedługo ludzie zaczną umawiać się na wspólne wyprowadzanie psów, wspólne biegi z psami i wystawy psów. --- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Psy i brzydko pachnące problemy układu pokarmowego

Psy i brzydko pachnące problemy układu pokarmowego

Autorem artykułu jest Magdalena Banach


Wzdęcia, zaparcia, biegunka - te przykre dolegliwości dotyczą także psów. Nie wolno nam zapominać, że kondycja fizyczna i stan zdrowia zwierząt domowych zależą przede wszystkim od nas, dlatego warto wiedzieć jakie są przyczyny zaburzeń pracy układu pokarmowego, jak im zapobiegać oraz jak z nimi walczyć kiedy już się pojawią.  

Wzdęcia i burczenie w brzuchu

 Kiedy naszemu psu zaczyna burczeć w brzuchu, wkrótce możemy się spodziewać efektów w postaci przykrych zapachów. Pies może mieć wiatry z różnych powodów, do najczęstszych należą nieodpowiednia dieta lub zbyt szybka jej zmiana, zjedzenie resztek pożywienia dla ludzi, zjedzenie na spacerze rozkładających się resztek pokarmu, a także zaawansowany wiek naszego czworonoga.

Nieodpowiednia dieta dla psa

Wiatry u Twojego psa mogą oznaczać ból brzuchaKażdy pies, oprócz ogólnie przyjętych norm dla danej rasy, płci, stanu zdrowia i wieku ma swoje własne, indywidualne wymagania dotyczące odżywiania. Troskliwy opiekun wie co służy, a co szkodzi jego pupilowi i tak komponuje jego posiłki, by zwierzę nie odczuwało przykrych dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Karmy dla zwierząt powinny być dobierane w oparciu o wyżej wymienione czynniki, jeśli jednak pies cierpi na zaparcia, biegunkę lub wzdęcia, to znak, że dana dieta mu nie służy. Najlepszym rozwiązaniem będzie konsultacja z lekarzem weterynarii oraz wnikliwa analiza składników zawartych w podawanej karmie dla zwierząt. Weterynarz prawdopodobnie zaleci wyeliminowanie z diety dodatków takich jak resztki jedzenia domowników, a także smakołyków, które mogą być nietolerowane przez naszego psa. Pamiętajmy, że wysokiej jakości zbilansowane jedzenie dla psów, zawiera wszystko co jest potrzebne dla ich prawidłowego funkcjonowania, dlatego niepotrzebne są smakołyki, kości, czy resztki z obiadu, które mogą tylko zaszkodzić. Weźmy też pod uwagę, że psy mogą źle tolerować ziarna kukurydzy zawarte w wielu karmach, oraz drób, który może uczulać czworonoga.

Jak wprowadzać psu nową karmę

Warto wiedzieć, że wszelkie zmiany w diecie zwierząt domowych wprowadzamy stopniowo. Jeśli z jakiegoś powodu decydujemy się na inną karmę niż podawaliśmy dotychczas, należy zacząć od dodawania jej w małej ilości do poprzedniej karmy. Z każdym dniem zwiększamy proporcje nowej karmy w stosunku do tej, którą chcemy wyeliminować. Proces ten powinien trwać od 4 do 6 dni, a więc dopiero po pięciu dniach mieszania pokarmów, możemy zaserwować naszemu pupilowi nową karmę, oczywiście pod warunkiem, że w czasie wprowadzania zmian nie wystąpiły nagłe dolegliwości ze strony układu pokarmowego.

Przykre zapachy pojawiają się coraz częściej wraz z wiekiem psa

Z wiekiem pojawiają się problemy z układem pokarmowymGdy pies się starzeje pojawiają się takie dolegliwości jak wiatry, co najczęściej spowodowane jest zwiotczeniem mięśni układu pokarmowego. Z wiekiem zmianie ulegają także procesy trawienia tłuszczu, białek i węglowodanów, czy mamy zatem na to jakiś wpływ? Pomimo tego, że nie pokonamy praw natury, możemy zminimalizować dolegliwości charakterystyczne dla zwierząt w zaawansowanym wieku. Posiłki należy podawać w mniejszych porcjach ale 4 razy dziennie, ważny jest także wybór karmy spośród tych przeznaczonych dla psów seniorów. Są to karmy lekkostrawne, zapobiegające wzdęciom i zaparciom, a także otyłości. Regulują pracę układu pokarmowego starszych zwierząt, u których zmniejsza się przemiana materii i tolerancja na wiele składników odżywczych.

Zaparcia u psów

Zaparcia u psów mogą być spowodowane połknięciem przedmiotów czy zjedzeniem kości, to także często wynik nieprawidłowej diety. Przewlekłe i nawracające zaparcia są bardzo niebezpieczne dla zdrowia zwierzęcia, mogą nawet wymagać interwencji chirurgicznej! Doraźnie można pomóc psu w wypróżnieniu się podając mu olej parafinowy – należy jednak zasięgnąć porady lekarza weterynarii jaką ilość oleju możemy podać naszemu psu. Ogólnie przyjmuje się, że jest to 2 razy dziennie 1 łyżka stołowa na 15 kg masy ciała zwierzęcia. Problem zaparć może także towarzyszyć różnym chorobom i być niepokojącym sygnałem, że zaczyna się dziać coś niedobrego, stąd ważna jest obserwacja psa, znajomość jego zachowań i umiejętność rozpoznania jego samopoczucia.

Gdy zaparcia stanowią problem przewlekły

Jeśli jednak zaparcie u naszego czworonoga nie jest jednorazową kwestią ale powracającym problemem, musimy zmienić dietę na bogatszą w błonnik, a także zapewnić psu więcej ruchu. Jeśli decydujemy się na zbilansowaną karmę, to dodatki nie będą raczej potrzebne, jeśli sami komponujemy posiłki naszemu psu, to warto dodawać do nich otręby owsiane w ilości nie przekraczającej 0,5 - 2 łyżek na dobę w zależności od masy ciała psa. Optymalna dieta i regularne spacery powinny rozstrzygnąć problem, na wszelki wypadek warto jednak wyeliminować z psiego jadłospisu kości, które bardzo często stanowią główną przyczynę zaparć!

Biegunka u psów

W przypadku dorosłych psów najważniejsza jest obserwacja naszego czworonoga, widzimy przecież jak się zachowuje, czy jest osłabiony, jak szybko traci siły, czy nie ma chęci do zabawy, czy pije wodę, czy stracił zainteresowanie otoczeniem, etc. W przypadku połączenia tychże objawów z biegunką powinniśmy pokazać zwierzę lekarzowi, przyczyną biegunki może być bowiem zatrucie rośliną, czy substancją chemiczną.

Biegunka u psów dorosłych

Biegunka u szczeniaków wymaga natychmiastowej wizyty u weterynarzaJeśli pies czuje się dobrze, a biegunka była jednorazowym wydarzeniem wystarczy obserwacja. Należy zapewnić psu dostęp do świeżej wody ale pokarm dla psów należy odstawić przynajmniej na 12 godzin. Po tym czasie pierwszy posiłek powinien być lekkostrawny, najlepiej zacząć od gotowanego ryżu, ewentualnie ryżu z mięsem kurczaka, jeśli oczywiście pies nie ma uczulenia na drób. Można też namoczyć w ciepłej wodzie suchą karmę i wymieszać ją z ryżem, taki posiłek podajemy w małej ilości i obserwujemy zwierzę. Ważne jest czy pies je z apetytem, czy niechętnie i jak zareaguje jego układ pokarmowy. Jeśli biegunka nie ustaje wizyta w gabinecie weterynarii jest konieczna.

Biegunka u szczeniąt

Biegunka jest szczególnie groźna dla szczeniąt, u których bardzo szybko może dojść do odwodnienia organizmu. Dlatego jeśli szczenię ma biegunkę bezzwłocznie zgłoś się do lekarza weterynarii, niezależnie od jej przyczyny pies otrzyma kroplówkę, która uzupełni niedobór wody i elektrolitów we właściwej proporcji.

Uwaga!

Jeśli podejrzewamy, że nasz pies zjadł na spacerze coś trującego, na przykład padlinę, mysz albo trutkę na szczury, nie czekajmy na pierwsze objawy zatrucia, ale natychmiast zabierzmy zwierzę do lekarza, który na wszelki wypadek poda leki zapobiegające skutkom działania tej niebezpiecznej trucizny.  

---

Magdalena Banach

http://www.inet-partner.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

czwartek, 16 sierpnia 2012

PIES NA WAGĘ ZŁOTA

Psy na wagę złota

Autorem artykułu jest Katarzyna Bonatowska


Wiemy, że to co nie udaje się lekarzom z powodzeniem realizowane jest przez czworonogi. Mowa o dogoterapii (znanej tez jako kynoterapia), czyli takim współdziałaniu psa i człowieka, które uczy, koi, leczy i wzmacnia. 

Przywołajmy przykład: dziecko zamknięte w sobie i bez kontaktu z otoczeniem w wyniku obcowania z psem (codziennie 8 godzin) otwiera się i zaczyna mówić już po 3 dniach terapii. O takich pięknych chwilach wiedzą wszyscy ci, którzy na co dzień zajmują się dogoterapią.

 

To metoda uniwersalna – z jednej strony pies może być wykorzystywany w ćwiczeniach mających na celu przywrócenie sprawności dziecka, z drugiej bezpośredni kontakt z psem rozwija sferę emocjonalną, motywację do pracy czy wysiłku intelektualnego. Ocenia się, że dogoterapia jest jedną ze skuteczniejszych metod rehabilitacji. Pies działa jak zapalnik, zachęcając do wysiłku. Stymuluje zmysły i ćwiczy koncentrację. Działa kojąco, odprężająco i wyciszająco. Dlatego specjalnie wyszkolony pies jest na wagę złota w terapii dzieci z autyzmem, Zespołem Downa, dzieci po amputacjach, z zaburzeniami koordynacji ruchowej, chorych na serce, upośledzonych umysłowo. Pies taki jest pomocny też w zajęciach z dzieckiem mającym trudności z mówieniem, z wadą słuchu czy z dyslekcją. Dzięki nawiązaniu tej jedynej w swoim rodzaju nici porozumienia pomiędzy dzieckiem chorym czy niepełnosprawnym a psem terapeutą obserwuje się obniżenie ciśnienia tętniczego krwi czy wyciszenie emocji.

Dlatego dogoterapię stosuje się od lat i z powodzeniem w wielu krajach. Prekursorem są Stany Zjednoczone: to tutaj dr Boris Levinson - psychiatra zajmujący się leczeniem dzieci autystycznych - w 1964 roku zapoczątkował pracę badawczą dotyczącą terapii z użyciem zwierząt domowych. W Polsce terapia z udziałem psa jest stosowana od 1987 r., w 2004 r. powołano Polski Związek Dogoterapii. Dodajmy, że dzień 15 czerwca obchodzony jest jako Ogólnopolski Dzień Dogoterapii.

Jednak nie wszystkie rasy psów nadają się do tej odpowiedzialnej służby. Muszą być bezpieczne, społeczne i posłuszne. Muszą chcieć współpracować nie tylko z przewodnikiem (trenerem), ale też z dzieckiem (osobą trzecią). Czworonogi muszą być przyjazne, mądre oraz posłuszne. I cierpliwe pomimo stresu, zmęczenia czy ponadprzeciętnego głaskania ich sierści przez małe raczki. Dlatego tresura psa terapeutycznego jest czasochłonna (trwa nawet ok. 1,5 roku) i bardzo mozolna. Psa zabiera się np. do centrów handlowych, gdzie wykonuje się z nim określone ćwiczenia w zgiełku, a często w obecności zaciekawionych przechodniów. Czy i jak pies poradzi sobie z realizacją komend typu „siad”, „zostań”, „do nogi”, czy „zostań, waruj” w otoczeniu gapiów i wszechogarniającego hałasu - oznacza, jak szybko trafi do dzieci w przedszkolu czy szpitalu. Oczywiście szkoleniu podlegają także opiekunowie i właściciele tych czworonogów. Niestety wszystkie placówki edukacyjne czy medyczne są otwarte na tego typu metody: nie chcą wpuszczać psów na oddziały, bojąc się zarazków. To nieprawda, ripostują znawcy tematu: psy te są na tak wysokim poziomie sanitarnym (myte, odrobaczane etc.), że nie stanowią zagrożenia. A wręcz przeciwnie - same są narażone na bakterie.

Pies terapeuta może też z powodzeniem „służyć” w przedszkolach, szkołach czy klubach malucha. Tam organizowane są zajęcia z wykorzystaniem przeróżnych ćwiczeń np. rozwijających koncentrację i uwagę, dużą/małą motorykę dzieci czy komunikację werbalną oraz zmysły. Przede wszystkim zaś sama obecność czworonoga; jego dotykanie, przytulanie czy patrzenie w mądre psie oczy jest ważne. To piękna i niezapomniana chwila. Cenna chwila.

---

Katarzyna Bonatowska
www.rozmowyodzieciach.pl
portal dla wszystkich mam. 

Artykuł pochodzi z serwisu
www.Artelis.pl

Opiekun dla zwierząt

Petsitter - opiekun dla zwierząt

Autorem artykułu jest Monika Gajda


Usługi petsitterów zyskują w ostatnich latach na popularności. Kim tak właściwie jest petsitter i kto może skorzystać z jego usług? Jest to osoba oferująca usługi związane z opieką nad zwierzętami domowymi. Każdy właściciel psa lub kota musi stanąć od czasu do czasu przed dylematem komu powierzyć opiekę nad swym pupilem.

Może do tego zmusić konieczność wyjazdu, choroba, dłuższe godziny pracy, udział w uroczystościach typu ślub/wesele, pojawienie się w domu małego dziecka i związane z nim obowiązki. Ludzie zawsze trzymali w domach psy i koty a jednak zawód petsittera pojawił się dopiero niedawno. Jest to prawdopodobnie spowodowane znacznie szybszym tempem życia w obecnych czasach, większej ilości godzin poświęcanych pracy. Wiele osób przeprowadza się do większych miast w poszukiwaniu pracy, w nowym miejscu zamieszkania nie ma rodziny ani wielu znajomych, raczej słabo zna sąsiadów. Jeśli jednak jest właścicielem czworonoga musi gdzieś szukać pomocy w opiece nad nim gdy zajdzie taka potrzeba. Niektórzy nie zdają sobie sprawy z tego, że są hotele dla zwierząt lub właśnie petsitterzy, którzy w takich sytuacjach mogą pomóc, przez to albo nie decydują się w ogóle na posiadanie psa czy kota albo może dochodzić do przykrych sytuacji porzucenia zwierzęcia lub oddania go do lokalnego schroniska dla zwierząt. Petsitter może być szczęśliwym rozwiązaniem problemu tych, którzy bardzo chcieliby mieć psa ale spędzają w pracy wiele godzin dziennie, w takim przypadku dochodzący opiekun może wyprowadzać psa na spacer w czasie pracy jego właściciela. Również młodzi rodzice mogą rozważyć możliwość korzystania z takich usług. Pojawienie się w domu małego dziecka wiąże się z wieloma nowymi obowiązkami, mniej czasu poświęcanemu psu, krótsze spacery, wiele nowych ograniczeń, to wszystko może negatywnie odbić się na zachowaniu psa. Codzienny, aktywny spacer z petsitterem może temu zapobiec.

Petsitterzy nie są jedynie alternatywą dla hoteli dla psów, zapewniają psu domową atmosferę w czasie wyjazdu właściciela lub odwiedzają psa w jego własnym mieszkaniu co znacznie zmniejsza stres zwierzęcia związany nie tylko z rozłąką z właścicielem ale i z nowym miejscem w jakim się wtedy może znaleźć. Oferta usług petsittera jest zresztą znacznie bogatsza i nie obejmuje tylko spacerów z psem czy opieki nad nim w czasie wyjazdów właścicieli, wielu opiekunów zwierząt posiada również wiedzę z zakresu podstawowego wychowania i szkolenia psa, opieki nad psem chorym (to bardzo ważne by upewnić się, że dana osoba poradzi sobie z właściwą opieką i pielęgnacją chorego zwierzęcia), petsitter może również zabrać psa do weterynarza lub salonu piękności dla psów gdy właściciel nie ma na to czasu a zachodzi taka potrzeba.

Jak znaleźć odpowiedniego opiekuna dla psa czy kota? W popularnych serwisach ogłoszeniowych znajdziemy mnóstwo ofert tego typu usług, warto jednak poświęcić trochę czasu na znalezienie właściwej osoby. Zapytajmy o posiadane doświadczenia w opiece nad cudzymi (to bardzo ważne!) zwierzętami, to że w czyimś domu od zawsze były zwierzęta nie oznacza że taka osoba będzie potrafiła przewidzieć różne możliwe reakcje obcego psa. Poprośmy o referencje od poprzednich klientów, pozytywna opinia mamy lub cioci nie ma dużej wartości informacyjnej. Wielu petsitterów kształci się w dziedzinach zachowania się zwierząt i opieki nad nimi, dzięki temu wiemy że dana osoba ma co najmniej podstawowe pojęcie na temat potrzeb i psychiki psów lub kotów (szczegółowe informacje o kursie dla opiekunów zwierząt na stronie www.coape.pl). W sieci znajdziemy specjalne serwisy dzięki którym możemy znaleźć petsitterów działających w naszej okolicy (np. petsitter.pl).    

---

Monika Gajda - opieka dla psów i kotów, szkolenie psów, doradztwo w problemach behawioralnych psów - Kraków.

http://petsitter-krakow.pl/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Chcę pieska


<h2>Chcę pieska!!! I co dalej?</h2>
<p>Autorem artykułu jest Coopernik</p>
<br />
Bywają różne motywy skłaniające nas do podjęcia decyzji o kupnie psa. Najczęściej są to decyzje podjęte pod presją dzieci. Czasami jest to decyzja impulsywna - żal nam psiaka, no to go kupimy(bazar). Takich nieprzemyślanych momentów jest więcej.
<p>Takie żądanie ze strony dziecka, nie jest czymś niezwykłym w wielu  domach. Oczywiście bardzo dobrze jest dla rozwoju dziecka, gdy w domu  znajduje się jakieś zwierzę.</p>
<p>Uczy się Ono obowiązkowości, odpowiedzialności, opiekuńczości - to bardzo dobrze. Wyrabia się w dziecku pozytywne cechy.</p>
<p>Jednak  taki stan zwykle nie trwa długo. Sam będąc dzieckiem miałem sporo  psiaków. Czasami potrafiłem przyprowadzić do domu, (ku rozpaczy rodziców), trzy a  nawet cztery, psie przybłędy.</p>
<p>Nie mogłem się  pochamować gdy widziałem ich niedolę. Zwykle pieski po odkarmieniu i  dojściu do sił same dawały dyla, czasami udało się ustalić właściciela.</p>
<p>Będąc już dorosłym, posiadającym własne dzieci, nie chciałem sie zgodzić na psa w domu. Powód?</p>
<p>Uważałem, że moje dzieci nie będą skłonne na długie lata, podołać obowiązkom związanym z opieką nad psem.</p>
<p>Ja niestety zmuszony byłem pracowac na utrzymanie rodziny - więc nie byłby ze mnie, żaden opiekun.</p>
<p>A nie chciałem, by pies godzinami wyczekiwał na spacer!!!</p>
<p style="text-align: center;"><strong>Dlaczego o tym piszę?</strong></p>
<p> </p>
<p>Dlatego,  że wystarczy przejść się po schroniskach dla zwierząt, by naocznie  przekonać się, ile bezpańskich zwierząt w nich koczuje.</p>
<p>Ten  los zgotowali im ludzie, którzy na żądanie dziecka, spełnili jego  kaprys, po czym gdy dziecko już się nabawiło, pieska przegonili.</p>
<p>Być  może, kupując dziecku inną zabawkę, może bardziej śmiesznego pieska.</p>
<p>A należy mieć świadomość, że pies to jednak nie maskotka, to żywe  stworzenie, które potrzebuje dobrego odpowiedzialnego opiekuna.</p>
<p>Decydując się na  posiadanie psa w domu, należy głęboko rozważyć taką decyzję - jest to  wszak decyzja, której skutki będą nam towarzyszyć przez lata.</p>
<p>Należy liczyć się z wieloma niedogodnościami w naszym życiu, w związku z posiadaniem psa w domu.</p>
<p>Osobiście mam trzy psiaki w domu, dwa rasy SharPei (ośmioletni Bunio, oraz roczna White), oraz staruszkę(16-lat) mieszańca.</p>
<p>Nie wyrzuciłem kundlicy, tylko dlatego że przybyły dwa nowe psy. Dotrwa swego kresu życia w spokoju, wśród swoich.</p>
<p>Od  momentu, gdy pies zamieszka z nami, nasze życie będzie się kręcić wokół  psa i jego potrzeb. Spacery, żywienie, opieka medyczna, psia higiena, nauka i  trening, zmienią nasze nawyki czy przyzwyczajenia.</p>
<p>Tak więc, ten kto nie potrafi poświęcić swojego życia prywatnego, oraz czasu - lepiej niech nie bierze sobie psa do domu.</p>
<p>Posiadanie  psa, to nie tylko przyjemność z głaskania miękiej sierści, to przede  wszystkim obowiązek i odpowiedzialność, za nowego członka naszej rodziny,  który w żaden sposób nie potrafi nam przekazać swoich potrzeb.</p>
<p>To także nauka o psiej naturze, jego potrzebach, wymaganiach i oczekiwaniach w stosunku do swoich opiekunów.</p>
<p>Warto mieć świadomość, że wprowadzenie do naszego domu psa, wiąże się z wieloma zmianami w  naszych nawykach, przyzwyczajeniach, rozrywkach.</p>
<p>Podejmując decyzję o kupnie psa,  warto pamiętać -  że psy potrafią żyć nawet i kilkanaście lat.</p>
<p> </p>
<p>W następnych postach "Jak zostać właścicielem psa - "czyli jak nie kupić psa( kota w worku)".</p>
<p style="text-align: center;"><a href="http://nasze-sharpei.blogspot.com/" target="_blank" title="My i psy">Czytaj więcej na :</a></p>
<p style="text-align: center;"> </p>
<p> </p>
<p>                                        Coopernik</p>
---
    <p><p><br /><br /></p>
<p><a href="http://www.instalex-mondbud.pl/" target="_blank" title="Strona firmowa"></a><br /><a href="http://www.nasz-ebiznes.coopernik.pl/" target="_blank">www.nasz-ebiznes.coopernik.pl/</a><a href="http://www.nasz-ebiznes.cba.pl/" target="_blank"><br /></a> <a href="http://Remontuj.coopernik.pl/" target="_blank">http://remontuj.coopernik.pl/</a></p>
<p><a href="http://nasze-sharpei.blogspot.com/" target="_blank" title="Shar-Pei"></a></p>
<p> </p>
<p><a href="http://nasze-sharpei.blogspot.com/" target="_blank" title="My i psy"><br /></a></p></p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/37658/chce-pieska-i-co-dalej">www.Artelis.pl</a>